Karnım Tok ,Sırtım Pek

Gece elbisesini giyip ,
karanlığını savururken yalnızlığımın üstüne .
Ellerimde Şubat'tan kalma bir yüz üşür .
Ve
başıboş korkular sızarken gözkapaklarımın arasından ,
ağzımdan düşen sahipsiz imgeler umut sağar zamandan..
Of! İsminin beş harfine iman ettiğim kadın ,
yokluğunda bütün cehennemlerim buz keser ..

-Oysa tüm sayıklamalarım sana-

Sen;
Hayal evimin kristal yüzlü kadını
Tabanlarımı bir kentin ruhsuz asfaltlarında bilerken ,
göğsüme tüm varlığınla yokluğun düşer -kaybolurum-

Ve ben ;
Ruhumu deşen yalnızlığıma ağıt yakarken sivri dilim ,
umut filikalarımla kıyılarına koşarım ..

-Suskumun sebebi ,Tanrıçam
Sensiz tüm inançların içinde kayboluyorum -görmüyor musun ? -
Başıboş kıymık gibi gir bileğimden içeri ve kalbime saplan !